Stefan Zamecki jest autorem kolejnej w ciągu ostatnich lat książki, poświęconej analizom czasopiśmiennictwa naukowego. Pomijając jego autobiograficzną książkę "Życie wśród innych" trzy poprzednie były poświęcone "Rocznikowi Kasy Mianowskiego" "Nauka Polska. Jej Potrzeby, Organizacja i Rozwój". Tym razem uczony wziął pod uwagę "Kwartalnik Historii Nauki i Techniki", którego przez wiele lat był redaktorem naczelnym.[...] uwagę swoją autor skoncentrował na: zagadnieniach ogólnych historii dziedziny nauki oraz historii subdziedziny chemii. W obu przypadkach jest to wybór zrozumiały. Z jednej strony pozwala mu się kompetentnie ustosunkować do kwestii naukoznawczych z drugiej do problematyki chemicznej, pierwszej specjalizacji naukowej Profesora. Przegląd pierwszej z wybranych grup zagadnień pozwala prześledzić poglądy na historię nauki i techniki oraz zagadnienia o naukoznawczym, niekiedy filozoficznym charakterze na przestrzeni kilku pierwszych dekad funkcjonowania pisma. Dla współczesnego czytelnika otwartym pozostaje pytanie, czy i które ujęcia mogą być jeszcze źródłem inspiracji. W kilku punktach swojej książki prof. Zamecki sugeruje odpowiedzi pozytywne, wszak na łamach Kwartalnika publikowali wybitni polscy humaniści, zdarzali się także autorzy zagraniczni. I ten inspiracyjny walor należy tu wyraźnie podkreślić, wielu badaczy bez takiego gotowca' nie sięgnęłoby do niektórych, szczególnie starszych tekstów. Historycy historiografii nauki otrzymują natomiast niemal gotowy ogląd ewolucji poglądów, prezentowanych w tym dziale.- z recenzji prof. Jaromira Jeszke

Pawłowi Łyżwińskiemu udała się rzecz rzadka - z jednego systemu-figury wyprowadził cały złożony i subtelny (często niewidoczny, bo zasłonięty przez ideologię) mechanizm dialektyki oświecenia. Szachy to zatem nie metafora, lecz struktura epistemologiczna (co widać zwłaszcza w analizach Duchampa i Becketta), ontologiczna i etyczna (Herbert i Irzykowski), a także estetyczna czy - w swych najskrajniejszych formach - totalna, jak wtedy, gdy autor analizuje szachy jako uniwersum szaleństwa. Pomysł uważam za znakomity, dobór obiektów teoretycznych niezwykle trafny, a przenikliwość analityczna, precyzja argumentacji i odwaga w opisaniu modernizmu poprzez antynomie kryjące się w samej zasadzie "egzystencji szachowej" powodują, że tekst czyta się jak teoriopoznawczą odyseję po nowoczesności. dr hab. Jakub Momro, prof. UJ Paweł Łyżwiński - absolwent filologii polskiej, doktorant literaturoznawstwa w Szkole Doktorskiej Nauk Humanistycznych UJ. Zajmuje się literaturą nowoczesną oraz jej związkami z filozofią. (Nie)pojednane opozycje to rozszerzona wersja pracy magisterskiej, za którą otrzymał I Nagrodę w Ogólnopolskim Konkursie Prac Magisterskich im. Czesława Zgorzelskiego.

Książka (Nie)zapomniane zwierzęta, czwarty tom z serii Zielona Historia Literatury, to interdyscyplinarna monografia, w której głos zabierają historycy literatury, językoznawcy, kulturoznawcy, etycy oraz osoby walczące o prawa zwierząt. Przyjęcie postawy biocentrycznej pozwala autorom poszczególnych szkiców na ulokowanie człowieka w ekosystemie, dowartościowanie roli zwierząt w życiu jednostki, ale również ponowne odkrycie świata fauny, który w literaturze odgrywał głównie rolę tła.Jest to tom bardzo ciekawy, nasycony treściami ekologicznymi, ekokrytycznymi i posthumanistycznymi, inspirujący do myślenia. Monografia ta, traktująca o relacjach pomiędzy ludzkimi i nie-ludzkimi bytami, wpisuje się w trendy współczesnej humanistyki. Z uznaniem witam kilka poważnych i przemyślanych studiów analityczno-interpretacyjnych, które będą miały ważny wpływ na podejmowane w tym zakresie badania w przyszłości. (dr hab. Justyna Tymieniecka-Suchanek, prof. UŚ)